Krijgskunst
Historisch Zwaardvechten
Krijgskunst
Traditionele Krijgskunsten
Wij trachten de traditionele Europese Krijgskunst op een zinvolle wijze over te dragen in deze hedendaagse tijd.
Maar wat bedoelen we met de naam Traditionele Europese Krijgskunsten, ook bekend als H.E.M.A. (Historische Europese krijgskunsten)?
In het kort zijn het disciplines van de krijgskunst die op Europees grondgebied werden ontwikkeld van de Oudheid tot de Vroegmoderne/Nieuwe Tijd. Deze krijgskunsten hebben geen levende tradities noch meesters meer waardoor ze sterk aangewezen zijn op historische bronnen, zoals manuscripten, drukwerk of archeologische artefacten.
​
Als Gilde focussen wij ons op verschillende meesters uit de late middeleeuwen, binnen de Duitse schermtraditie. Hun overgeleverde werken en manuscripten beschouwen wij als leidraad en inspiratie om de krijgskunst verder op te bouwen. Zo wordt de krijgskunst ook weer een levende traditie.
​
Wapens
Binnen de Liechtenauer-traditie behandelen de verschillende meesters een breed scala aan wapens, met het langzwaard als fundament. Ook binnen onze gilde hanteren we deze holistische benadering. We leiden onze leerlingen op tot veelzijdige krijgskunstenaars in plaats van specialisten in één enkel wapen. Ons doel is dat zij niet alleen bekwaam worden met diverse wapens, maar ook de onderliggende principes van de krijgskunst doorgronden. Zo kunnen zij deze kennis toepassen in verschillende gevechtssituaties, zowel gewapend als ongewapend.​
Langzwaard
Het langzwaard, gehanteerd met beide handen, vormt het hoofdwapen van onze gilde. Met een gemiddeld gewicht van ongeveer 1,5 kg en een perfecte balans is het een effectief en snel wapen. Net als de historische gildes maken wij gebruik van een specifiek schoolzwaard, tegenwoordig bekend als de "Feder". Dit oefenwapen, bot en relatief flexibel, werd al sinds de 15de eeuw ingezet om het vechten met het zwaard op een veilige en gecontroleerde manier te trainen.
Rapier
Je zou kunnen stellen dat het rapier een slankere versie is van het oorspronkelijke eenhandige zwaard. Het is dan ook geëvolueerd uit de 14e-eeuwse 'knight's sword'. Door zijn langere en smallere ontwerp is het gemakkelijk met één hand te hanteren, waardoor steken een steeds belangrijkere rol kreeg. Vanaf de 16de eeuw groeide de populariteit van het rapier aanzienlijk. Naarmate de tijd vorderde, evolueerde het wapen verder en werd het steeds sterker gericht op steektechnieken, wat het onderscheidde van eerdere zwaardtypen.​
Rondeldolk
De rondel- of schijvendolk is een dolktype dat in gebruik kwam vanaf de 14de eeuw. Dit wapen kenmerkt zich door zijn specifieke, spitse vorm, waardoor het bijzonder geschikt was om door dikke stoffen of zwakke punten in een harnas te dringen. Het gebruik van de dolk ging vaak hand in hand met worsteltechnieken, waarbij controle over de tegenstander en nauw contact essentieel waren. Hierdoor was de dolk niet alleen een effectief steekwapen, maar ook een belangrijk hulpmiddel in gevechtstechnieken op korte afstand.
